Król Francji Ludwik XIV z dynastii Burbonow, żyjacy w latach 1638?1715 i panujący przez większość tego okresu, był monarchą absolutnym. Znaczy to, że całkowicie i niepodzielnie skupiał w swych rękach władzę nad państwem, ustanawiał prawa dla jego obywateli, mianował urzędników oraz kierował wszelkimi sprawami państwowymi bez jakiejkolwiek kontroli nad swoją działalnością. Tę pełnię władzy króla bardzo trafnie charakteryzuje zwrot, który miał kiedyś wypowiedzieć jakoby on sam: ?Państwo ? to ja”. Przy pomocy swych zdolnych ministrów władca ten doprowadził Francję do gospodarczego rozkwitu, stworzył zasobny skarb państwa, a swoim poddanym zapewnił dobrobyt. Dobrobyt ten stał się z kolei podstawą rozkwitu nauki i sztuk pięknych. Królewska rezydencja w Wersalu była wówczas głównym ośrodkiem kultury europejskiej, a dzięki inicjatywie i poparciu monarchy nastąpił niebywały wprost rozwój wielu dziedzin francuskiej kultury i sztuki. Wśród nich również architektury. Architektura Francji tego okresu wspaniale się rozwinęła i stworzyła świetne dzieła przede wszystkim dzięki jednemu człowiekowi ? Julesowi Hardouin-Mansartowi. Zanim scharakteryzujemy tu jego olśniewającą karierę zawodową i opiszemy jego imponujący dorobek artystyczny ? parę informacji biograficznych o tym wielkim twórcy.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA