W poprzednim artykule dotyczącym stylu klasycznego pisałem, że jest on stylem bardzo pojemnym, zawierającym w sobie wiele innych stylów, które wywodzą się ze stylu klasycznego, lecz posiadają własne, unikalne cechy charakterystyczne. Jednym z nich jest styl angielski – jak sama nazwa wskazuje rozpowszechniony na Wyspach Brytyjskich, a w Polsce widywany rzadko. A szkoda, bo jest to styl komfortowy, elegancki i przytulny zarazem, w sam raz dla kogoś, kto chce zachować elegancję i ponadczasowość swojego wnętrza, a jednocześnie przeraża go ciężkość stylu klasycznego.
Wnętrza w stylu angielskim, podobnie jak wnętrza klasyczne, tworzone są z materiałów naturalnych. Meble są głównie drewniane, o dość solidnych ramach. Często jednak są polakierowane na biało, co dodaje im lekkości i rozjaśnia wnętrze. Bryły mebli są przeważnie prostokątne, mogą zwierać ozdobne gzymsy czy żłobienia. Styl angielski lubi meble – jest ich tu dużo, obok tych koniecznych występują często mniej potrzebne szafki i stoliki, często po to tylko, by zaprezentować bibeloty, których zawsze jest sporo. Wręcz konieczna jest ekspozycja porcelanowej zastawy stołowej i ozdobnych, małych stolikowych zegarków.
Jeśli o meblach mowa, nie można nie wspomnieć o sofie chesterfield – meblu typowym dla klubowego stylu angielskiego. To designerskie cacko powstało zostało zaprojektowane przez angielskiego hrabiego o takim właśnie nazwisku i jest produkowane do dziś przez wiele firm w niezmienionej formie. Sofa jest niska, obita pikowaną skórą i wspaniale pasuje do klubów, jak i gabinetów. Ze względu na oryginalny design bywa stosowana nawet we wnętrzach minimalistycznych.
Obok drewna, które jest głównym budulcem mebli, a także często pokrywa podłogi, ważnym materiałem są wszelkiego rodzaju tkaniny – najlepiej wzorzyste, z wzorem kwiatowym lub drobnym wzorem geometrycznym.
Charakterystycznym elementem stylu angielskiego są specyficznie dekorowane ściany. U ich podnóża znajduje się często duża listwa przypodłogowa, czasami ozdobna. Dolną część ściany może być pomalowana lamperią, ozdobiona panelami bądź boazerią. Część górna ściany, często oddzielona od dolnej dekoracyjną listwą, jest pomalowana na pastelowe kolory bądź obłożona tapetą, która w stylu angielskim pełni ważną rolę. Przy suficie często znów pojawia się ozdobna listwa dekoracyjna bądź gzyms. Tapety dekorowane są często motywami roślinnymi bądź innymi wzorami.
Kolorystyka wnętrz w stylu angielskim może być różna, ale w ostatnio powstających wnętrzach dominują jasne kolory pastelowe, zwłaszcza w sypialniach i łazienkach; meble kuchenne często są białe. Dzięki stosowaniu jasnych kolorów wnętrza wydają się większe i bardziej otwarte dla gości. Podsumowując, wypunktujmy najważniejsze cechy stylu angielskiego:
dominują naturalne materiały, drewniane meble i podłogi, materiałowe zasłony i dywany;
meble często są lakierowane na kolor biały – zwłaszcza w kuchni;
wzory roślinne, kwiatowe i drobne wzory geometryczne na tkaninach, obiciach i tapetach;
podział ściany na część dolną – boazeria, panele – i górną (tapeta, farba)
kolory jasne, pastelowe;
liczne bibeloty – porcelanowe, mosiężne, kryształowe;
