Niniejszy artykuł rozpoczyna cykl krótkich artykułów przybliżających mechanizm działania mniej znanych, ale mimo to ciekawych sposobów ogrzewania domu. Oprócz tradycyjnej instalacji c.o. zakończonej grzejnikami lub ogrzewaniem podłogowym, są jeszcze inne sposoby dostarczania ciepła do pomieszczeń – rzadko wybierane przez Polaków, ale mimo to warte rozważenia. W pierwszym artykule cyklu opiszemy ogrzewanie ścienne.
Ogrzewanie podłogowe ma wiele zalet – jest przyjazne dla alergików, oszczędne – gdyż komfort cieplny dla użytkowników występuje przy niższej temperaturze w pomieszczeniu niż w tradycyjnej instalacji z grzejnikami – oraz dobrze dostosowane do współpracy z nowoczesnymi gazowymi kotłami kondensacyjnymi, które często wybierane są jako serce systemu c.o. z racji oszczędności i wygody obsługi. Niestety ogrzewanie podłogowe ma też sporą wadę – małą wydajność. Ponieważ pracuje w instalacji niskotemperaturowej – temperatura podłogi w pomieszczeniach mieszkalnych, poza łazienką i okolicami okien nie może przekroczyć 28st C – a dodatkowo nie należy jej kłaść pod dużymi meblami, szafami, łóżkami, zdarza się, że sama podłogówka nie wystarcza do dostatecznego ogrzania pomieszczeń.
Rozwiązaniem może być ogrzewanie ścienne. Jego mechanizm działania i budowa jest podobna do ogrzewania podłogowego, lecz – zgodnie z nazwą – rury grzewcze układa się na ścianach i pokrywa warstwą tynku lub płytami Ma większość zalet ogrzewania podłogowego i może pomóc tam, gdzie ogrzewanie podłogowe nie byłoby wystarczające. Należy pamiętać, że instalację ogrzewania ściennego trzeba pokryć tynkiem o dobrym przewodnictwie cieplnym, a farby użyte do malowania ściany muszą być odporne na temperaturę, inaczej będą się łuszczyć i odpadać. Aby ogrzewanie ścienne było wydajne i oszczędne, należy bardzo dobrze zaizolować ściany, na których jest położone (podobnie jak trzeba izolować podłogę w ogrzewaniu podłogowym) – inaczej ciepło będzie uciekać na zewnątrz domu. Ogrzewanie ścienne bardzo dobrze funkcjonuje w zestawie z pompami ciepła lub kotłami kondensacyjnymi, których wydajność jest największa przy niskiej temperaturze wody grzewczej (powinna się ona mieścić w przedziale 30-50st C)
Po ułożeniu instalacji, a przed położeniem tynków, dobrze jest sporządzić dokumentację fotograficzną i dokładnie ustalić przebieg rur grzewczych – umożliwi to w przyszłości ewentualne wykonywanie otworów w ścianie bez ryzyka uszkodzenia instalacji.
Ściany, na której znajduje się instalacja ogrzewania ściennego, nie wolno zastawiać meblami ani innymi przedmiotami, które utrudniałyby przekazywanie ciepła do pomieszczenia.
Istnieje również możliwość wykonania instalacji, w której nośnikiem ciepła nie jest woda, lecz ciepłe powietrze – wymaga to jednak znacznego pogrubienia ściany ze względu na duże przekroje rur w takiej instalacji.
