Do powstania i rozwoju muzyki jazzowej potrzebne było wiele czynników: bogatych tradycji przywiezionych z Afryki, ustnego jej przekazywania w czasie niewolnictwa, marszowych orkiestr, tradycji muzycznych kościoła, formalnej edukacji, europejskiego instrumentarium i w końcu kilku milionów Afroamerykanów zyskujących wolność po wojnie domowej w 1865 roku. Początki muzyki jazzowej możemy przyjąć na koniec XIX wieku kiedy to po zniesieniu niewolnictwa wszyscy mogli tworzyć wedle własnego uznania. Początkowo powstała moda na styl Ragtime grany na pianinach w salonach barowych dzikiego zachodu. Wraz z nim powstaje Blues i styl Nowo orleański. Były to pierwsze zalążki jazzowych odmian muzyki. Grane w sposób usystematyzowany jednak z możliwością wstawiania w chorus improwizacji . Style te królowały ponad trzydzieści lat. było to spowodowane między innymi brakiem instrumentów, saksofon był w fazie dojrzewania, czy też brakiem środków finansowych po długich latach niewolnictwa na ich zakup, czy w końcu brakiem osób które mogły nauczać gry na tych instrumentach.
Na początku lat dwudziestych dwudziestego wieku wybuch kryzys ekonomiczny w stanach zjednoczonych. Dał on początek nowym stylom, które zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu. I tak powstaje Boogie-woogie, Stride piano, Blues miejski, Chicago Dixieland. Na początku lat trzydziestych powstaje styl Kansas City i Swing. Nie każdy styl zyskał tylu swoich zwolenników by przetrwać w formie używanej do dziś. Twórczość w stylach Kansas City, Boogie-woogie oraz Stride piano zanika na przełomie lat czterdziestych pozostawiając miejsce na nowe style.
Do dzisiejszych czasów przetrwały nieliczne style jazzowe z pierwszego okresu. Zespoły muzyczne sięgają coraz częściej do mieszanki stylów tradycyjnych tworząc nowe. Powstanie combo muzycznego rozpoczyna erę zespołów kameralnych. Musimy jednak zawsze mieć na uwadze to, iż nawet kilka książek przeczytanych nie odda nam tego co usłyszymy gdy nam zagra jazzowy zespół muzyczny. Zachęcam zatem do słuchania literatury muzycznej.